សត្វស្លាបក្នុងតំបន់ព្រែកទាលរងការបាត់បង់

មន្រ្តី និងសហគមន៍ ឃុំកោះជីវាំង លើកឡើងថា ប្រភេទសត្វស្លាប ក្នុងតំបន់អភិរក្សព្រែកទាល រងការបាត់បង់ ដោយសារភ្លើងឆេះព្រៃ និងរាំងស្ងួតកាលពីឆ្នាំ ២០១៦កន្លងទៅ ។ ម្យ៉ាងទៀតតំបន់នោះគឺជាកន្លែង ទាក់ទាញភ្លៀវទេសចរ ដំណើរកំសាន្ត ទស្សនាពពួកសត្វផ្សេងៗ ផងដែរ ។

លោក ហ៊ុន រដ្ឋា ប្រធានគណៈកម្មកាសហគមន៍ឃុំកោះជីវាំង ប្រាប់ថាបច្ចុប្បន្ននេះ សត្វរស់នៅតំបន់ព្រែកទាល គឺមានការបាត់បង់ដោយសារ ភ្លើងឆេះព្រៃ  ភាពរាំងស្ងួត  កាលពីឆ្នាំមុន  ធ្វើអោយសត្វទាំងអស់ ផ្លាសទីទៅកន្លែងផ្សេងៗ ។
​
លោក បន្តថាក្នុងឆ្នាំភ្ងៀវទេសចរណ៍ ហាក់មិនសូវមាន ដោយធម្មជាតិនៅទីរងការបាត់ដំបង រយៈកាលកន្លងទៅ ។ម្យ៉ាងទៀត លោកថាដោយសារមានសម្លេងកាណូត ច្រើន ធ្វើអោយសត្វចាក់ចេញពីកន្លែងធ្លាប់រស់ផងដែរ ។
​
ចំណែក លោក គុយ អាន ជំទប់ទី១នៃ ឃុំកោះជីវាំងថ្លែងទទួលស្គាល់ថា សត្វស្លាប តំបន់ព្រែកទាលរងការបាត់បងមែន  ។តែក្រៅពីនេះ លោកថាការងារ នៅលើបរិស្ថានបរិស្ថាន ។ ម្យ៉ាងទៀតកន្លងទៅលោកថាឃុំធ្លាប់បានស្នើរអោយដាក់តំបន់នោះ ជាតំបន់អេកូទេសចរណ៍ សម្រាប់ឃុំដែរ ។
​
ទាក់ទងបញ្ហានេះ លោក ឡុង ខេង នាយកគ្រប់គ្រងតំបន់ស្នូលព្រែកទាល់ ទទួលស្គាល់ថាពិតជាមានករណីកើតឡើងមែន ដែលធ្វើអោយរងផលប៉ះពាល់ដល់សត្វស្លាប ។ តែលោកថាក្រុមអភិរក្សក៏បានយកចិត្តទុកដាក់ទប់ស្កាត់ ដើម្បីរក្សាពូជសត្វស្លាបកុំអោយបាត់បង់បន្តទៀត និង ទាក់ទាញទេសចរណ៍ផងដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត លោកក៏សូមអោយមានការចូលរួមពីមន្រ្តីឃុំ និងសហគមន៍ផងដែរ ក្នុងការការពារកុំអោយបាត់បង់សត្វក្នុងតំបន់នោះ ។
​
ព្រែកទាល់ដែលជារមណីយដ្ឋានអេកូទេសចរណ៍ស្ថិតនៅភូមិព្រែកទាល់ ឃុំកោះជីវាំង ស្រុកឯកភ្នំ ខេត្តបាត់ដំបង ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាមជ្ឈមណ្ឌលសត្វស្លាបកម្រនិងជិតផុតពូជមួយនៅអាស៊ី។សត្វស្លាបដែលជិតផុតពូជទាំងនោះរួមមាន ត្រដក់ធំ ពពូលទឹក ទង់ ត្រយ៉ង ស្មោញ និងរនាលពណ៌ជាដើម។
ទោះយ៉ាងណា លោក ហ៊ុន ដ្ឋារទ្ធ ប្រធានគណៈកម្មកាសហគមន៍ឃុំកោះជីវាំង សំនូមព័រ អោយមានការបង្កើតសហគមន៍ទេសចរណ៍ ដើម្បីប្រមូលចំណូល យកអភិវឌ្ឍន៍ ក្នុងឃុំ។
​
សូមបញ្ជាក់ថា កាលពីឆ្នាំ២០០១ ដំបន់ស្នូលព្រែកទាល់ដែលមានទំហំប្រមាណ ២១ ៣៤២ ហិចតាត្រូវបានកំណត់ជាតំបន់អភិរក្សសត្វស្លាបដ៏ធំបំផុតនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍។ កាលពីឆ្នាំ២០១៥តំបន់នេះក៏ ទទួលស្គាល់ថាជាតំបន់ដីសើមដែលមានសារៈសំខាន់ជាអន្តរជាតិផងដែរ៕